Ernst Udet urodził się 26 kwietnia 1896 roku we Frankfurcie nad Menem. Był synem inżyniera Adolfa Udeta oraz jego żony Pauli. Swoją edukację rozpoczął od uczęszczania do szkoły powszechnej w Monachium. Kolejnym etapem jego kształcenia była szkoła średnia Theresien-Gymnasium. W 1913 roku Udet był uczniem College Buvignies w Verdun nad Marną i w tymże roku zdał całoroczny egzamin. Od dnia wybuchu wojny chciał zaciągnąć się do armii. Jednak jego podanie zostało odrzucone. Od tego momentu codziennie zgłaszał się do monachijskiej placówki Powszechnego Niemieckiego Klubu Automobilowego (ADAC). ADAC prowadził w tym czasie akcje angażowania kierowców z własnymi pojazdami do służby w łączności i do transportu poza linia frontu. W ten oto sposób Udetowi udało sie zbliżyć do pola walki. Został on przydzielony jako kierowca przy sztabie 26 Dywizji Piechoty. Właśnie w tym czasie zrodziła się w nim wielka chęć zostania pilotem. Zgłosił sie jako ochotnik do zapasowego dywizjonu lotniczego w Monachium. Jednak ponownie nie miał szczęścia i jego podanie zostało ponownie odrzucone. Udet nie należał do ludzi, którzy łatwo się poddają. Wyszkolił się na własny koszt w zakładach lotniczych Otto-Flugzeugwerken w Monachium. Po zakończeniu kursu ponownie zgłosił się do wojska i 15 czerwca 1915 roku 9 Zapasowy Dywizjon Lotniczy w Darmstadcie wcielił go jako pilota i na początku września 1915 roku przeniósł do 206 Dywizjonu Artylerii Lotniczej. Awansował tam bardzo szybko na etatowego starszego szeregowego i otrzymał Krzyż Żelazny 2 klasy. Miesiąc później zostaje przeniesiony do 68 Dywizjonu Lotnictwa Polowego w Habsheim pod Mulhausen w Alzacji. Tam otrzymuje kolejne awanse . W marcu 1916 roku jako zastępca sierżanta odnosi swoje pierwsze powietrzne zwycięstwo i zostaje odznaczony Żelaznym Krzyżem I klasy.

Jesień 1916 roku to kolejne przenosiny tym razem do 15 Eskadry Myśliwskiej, w której został podporucznikiem rezerwy. Spełnia się tym samym jego marzenie, aby zostać pilotem myśliwca. Największe sukcesy odniósł jednak pod sam koniec wojny. 5 kwietnia 1918 roku rotmistrz baron Manfred von Richthofen powołał go na zastępcę dowódcy 1 eskadry swego pułku lotnictwa myśliwskiego. Niecały miesiąc później Udet awansował na dowódcę 4 Eskadry Myśliwskiej. W tym okresie Udet zostaje odznaczony najwyższym pruskim orderem Pour le Merite. Kiedy 14 września 1918 roku otrzymał awans na porucznika rezerwy miał na swoim koncie 62 powietrzne zwycięstwa i tym samym był najskuteczniejszym pilotem myśliwskim, który przeżył wojnę. Po zakończeniu wojny został zwolniony z armii. Jednak nadal pozostawał wierny lotnictwu i zajął się budową samolotów. W 1922 roku założył w Monachium swoją własną firmę Udet-Flugzeugbau. W 1925 roku Udet odchodzi z firmy i rozpoczyna latanie na pokazach lotniczych. W 1931 roku Udet oglądał w USA pokazowe loty zaprojektowanego do służby na lotniskowcach bombowca nurkującego firmy Curtis. Podczas tych pokazów samoloty "Hawk" firmy Curtiss dokonywały próbnych ataków na stare okręty. Udet był pod wielkim wrażeniem ich skuteczności. Kiedy Goering został komisarzem do spraw Żeglugi Powietrznej Rzeszy zdobył środki pieniężne na zakup 2 sztuk tego samolotu. Przywiózł je do Niemiec na pokładzie statku pasażerskiego Europa. Jednak pomysł budowy samolotów nurkujących wzbudzał wiele kontrowersji wśród dygnitarzy Luftwaffe. Pomimo to sformowano w kwietniu 1934 roku w Doberitz 132 pułk lotnictwa myśliwskiego, który jako pierwszy zadanie by obok szkolenia myśliwskiego trenować również bojowe loty nurkujące. Pierwsze doświadczenia zdobywano na He-50.

1 czerwca 1935 roku Udet został zatrudniony w stopniu pułkownika w Luftwaffe. 10 lutego 1936 roku obejmuje swoje pierwsze stanowisko jako inspektor Bojowego Lotnictwa Myśliwskiego i Nurkującego. Udet tylko 4 miesiące był na tym stanowisku gdyż później został mianowany przez Goeringa szefem Urzędu Techniki. Dalsza jego kariera rozwijała się równie dynamicznie. W krótkich odstępach czasu otrzymywał kolejne awanse: 20 kwietnia 1937 roku na generała majora i 1 listopada 1938 roku na generała porucznika. Goering stworzył dla niego specjalne stanowisko, ponieważ sekretarz stanu Milch stał się dla niego zbyt potężny. Dostrzegł w nim bezpośredniego konkurenta. Goering czyniąc z Milcha i Udeta rywali dobrze wiedział co robi. Doszedł do wniosku, że te dwa różne charaktery muszą ze sobą wałczyć, przez co przestaną być dla niego zagrożeniem. Tak rozpoczęła się gra, którą Udet musiał przegrać. Milch był ulepiony z zupełnie innej gliny. Był człowiekiem twardym i bezwzględnym w swoim działaniu. 1 kwietnia 1940 roku Udet został awansowany do stopnia generała lotnictwa i po wygranej kampanii przeciwko Francji stwierdził "wojna się skończyła nie potrzeba nam planów produkcyjnych, są już nic nie warte!". 19 lipca 1940 roku Udet awansuje na generała pułkownika.

Urząd Techniki, którym kierował Udet posiadał w tym czasie 26 oddziałów i zatrudniał 4000 pracowników. Jednak Udetowi brakowało cech niezbędnych do kierowania tak wielką strukturą. Poza tym nie nadawał się do pracy za biurkiem. Dodatkowo był coraz częściej atakowany zarówno przez Milcha jak im samego Goeringa. Jesienią 1941 roku Goering wpłynął na Hitlera i ten udzieli Milchowi pełnomocnictw do kierowania Urzędem Techniki. Od tego momentu pomiędzy generałami dochodziło do ciągłych sporów. Udet był kompletnie załamany i w sierpniu 1941 roku odmeldował się z powodu choroby. Kiedy Udet wrócił z urlopu zdrowotnego zastał same zmiany. Wielu z jego najbardziej zaufanych pracowników zostało przeniesionych gdzie indziej. 17 listopada 1941 roku zastrzelił się. Oficjalna wiadomość brzmiała, że Udet zmarł na skutek ciężkich ran odniesionych podczas testowania nowej broni.

Dodane przez LukLog dnia maja 01 2006 18:01:35
0 Komentarzy � 13472 Czytań