Theodor Eicke urodził się 17 października 1892 roku. W latach 1908-1918 służył w armii niemieckiej. w okresie pierwszej wojny światowej otrzymał Krzyż Żelazny. Po zakończeniu tego konfliktu wstąpił do policji. W roku 1928 wstąpił do NSDAP i S.A., a dwa lata później do SS. Tam dzięki talentowi organizacyjnemu zyskał uznanie Heinricha Himmlera i bardzo szybko awansował. W czerwcu 1933 roku Eicke został mianowany dowódcą obozu koncentracyjnego w Dachu. To właśnie tam opracował zasady organizacji i funkcjonowania obozów. Owe reguły zostały wprowadzone we wszystkich placówkach tego rodzaju. Od tej pory więźniowie nie byli traktowani jak ludzie, lecz jak elementy pewnej układanki. Żadne przesłanki człowieczeństwa nie miały racji bytu. Więźniów można było bić, głodzić, torturować itp. Eicke wyszkolił w ten sposób grupę bezlitosnych wykonawców polityki Hitlera. W roku 1934 dzięki aktywnemu zaangażowaniu w rozprawę z SA został mianowany na Inspektora Obozów Koncentracyjnych i Dowódcy Oddziałów Wartowniczych. Do roku 1939 Eicke przeprowadził szeroką reorganizację działania obozów koncentracyjnych. Zlikwidowano wszystkie mniejsze obozy pozostawiając jedynie cztery największe w tym okresie placówki (Dachau, Sachsenhausen, Buchenwald oraz Ravensbrück). Dodatkowo w roku 1938 rozkazał wybudować obóz w Austrii (Mauthausen). Ujednolicił organizację wszystkich obozów, określając Dachau jako obóz wzorcowy. Działania te spowodowały, iż cały system obozów koncentracyjnych nabrał dla Trzeciej Rzeszy ogromnego gospodarczego znaczenia przez bezlitosną eksploatację niewolniczej pracy więźniów. Strażnicy gorliwie przyswoili sobie zasady traktowania więźniów wprowadzone przez Eickego, zmieniając ich obozowe życie w piekło. Był faktycznym twórcą oddziałów SS Totenkopfverbande, dokonał zarówno ich rozbudowy, jak i w 19239 roku uzyskał zgodę przełożonych na sformowanie z oddziałów tzw. ”trupich czaszek” wielkiej jednostki na wzór wojskowy – 3 Dywizji SS Totenkopf, której został organizatorem i pierwszym dowódcą. Podczas wojny wykazał się zarówno dużą dbałością o swoich żołnierzy jak i odwagą na polu bitwy. Z drugiej jednak strony oddziały, którymi dowodził zasłynęły licznymi zbrodniami. Już podczas wrześniowej kampanii w Polsce rozstrzelano licznych polskich Żydów. Również podczas kampanii we Francji doszło do licznych rozstrzelań. Jednym z takich przypadków była egzekucja w Le Paradis, podczas której zamordowano 89 brytyjskich jeńców. Miał to być odwet za użycie przez Brytyjczyków pocisków typu dum dum. Miały one osłabiony nacięciami rdzeń lub wydrążony wierzchołek, dzięki temu wchodząc w ciało rozpłaszczały się powodując rozległe rany. Ze względu na to, że trafienie tego rodzaju pociskiem w korpus oznaczało dla ranionego niemal pewną śmierć, ich używanie zostało zakazane Konwencją Haską z 1899 roku. Nie ma żadnych dowodów na ich użycie przez Anglików. Theodor Eicke zginął 26 lutego 1943 roku podczas tzw. trzeciej bitwy o Charków. Jego samolot zwiadowczy został zestrzelony. Propaganda nazistowska przedstawiła jako bohatera narodowego. Nie ulega jednak wątpliwości, że był on jednym z największych zbrodniarzy Trzeciej Rzeszy.

Dodane przez LukLog dnia maja 25 2006 19:49:26
12104 Czytań