Wraz z pierwszym sukcesem firmy Bucker, jakim było podjęcie wielkoseryjnej produkcji Jungmanna, stało się możliwe przeniesienie jej na nowy znacznie większy teren do leżšcego na obrzeżu Berlina Rangsdorfu. W 1935 roku już w Rangsdorfie powstał projekt nowego jednomiejscowego, dwupłatowego samolotu akrobacyjnego Bil 133 Jungmeister. Maszyna napędzana była silnikiem gwiazdowym, siedmiocylindrowym Siemens Sh 14A-4 o mocy maksymalnej 118 kW (160 KM). Pierwszy prototyp oznaczony D-EVEO napędzany był jednak rzędowym silnikiem Hirth HM 6 o mocy 99 kW {135 KM). Samolot ten oblatany został w roku 1936 przez pilota fabrycznego firmy Bucker Benitza. Standartowš wersjš produkcyjnš był Bu 133C z gwiazdowym silnikiem Siemens Sh 14A-4. Wersję tę w liczbie 47 sztuk zbudowała również szwajcarska filia zakładów Dornier. Wersja Bu 133B nie była produkowana w Niemczech tylko na licencji w Hiszpanii. Samoloty te napędzane były sil niklem Hirth HM 506 o mocy 118 kW (160 KM). Firma CASA wyprodukowała około 50 egzemplarzy Bu 133B. W roku 1937 NSFK (Narodowo-Socjalistyczny Korpus Lotniczy) utworzył klucz akrobacyjny wyposażony w samoloty Bu 133C. Pilotami klucza zostali von Hagenburg, Lochner i Olz-mann. W roku 1938 również Luftwaffe utworzyła własny zespół akrobacyjny wyposażony w Bu 133C. Pilotami zespołu zostali oficerowie I.(J)/LG2 - kpt. Hans Trubenbach oraz ppor. Homuth i Graner. Pierwszy ich występ na pokazach lotniczych w Arlon w Belgii przyniósł im duży sukces i entuzjastyczne opinie prasy.

Od września 1938 roku klucz rozbudowano do wielko?ci eskadry, która zadebiutowała pokazem akrobacji lotniczej podczas Reichspartettag (Zjazd Partii NSDAP) 17 wrze?nia 1938 roku. 9 lipca 1939 roku zespół występował w Brukseli z okazji 25 rocznicy powstania belgijskiego lotnictwa wojskowego oraz 2 Salon Internationl de l'Aeronautique. Pokazy, które rozpoczęły się o godzinie 15°° obserwowała belgijska rodzina królewska, Air Vice Marshal RAF Sir Cyril Newall oraz generałowie Hiernaux (Belgia), Milch (Niemcy), Vuillemin (Francja) oraz Rayski (Polska). Podczas pokazów jeden z niemieckich pilotów kpt. Wille w czasie wykonywania akrobacji na niskiej wysokości, rozbił swój samolot, odnosząc śmiertelne rany. Eskadra akrobacyjna Luftwaffe rozwiązana została tuż przed wybuchem wojny. Z jej dziewięciu pilotów działania wojenne przeżyli tylko trzej - Trubenbach i Heinzeller. Samoloty Jungmeister znalazły się między innymi również na wyposażeniu FFS AB 11 w Schonewalde oraz Jagdfliegerschule 2.

Dodane przez LukLog dnia maja 03 2006 14:39:12
0 Komentarzy � 4288 Czytań