Wiosną 194 roku Technisches Amt RLM zlecił firmie Blohm und Vol3 opracowanie następcy samolotu BV 138. Nową konstrukcję określono tymczasowo Ersaiz BV138. Miał to być samolot zdolny do wykonywania zarówno zadań rozpoznania morskiego dalekiego zasięgu jak i samolot transportowy dalekiego zasięgu (See-Fernauklarer und Langstrec-kentransporter). Prace nad nowym samolotem prowadził zespól inż. Vogta wzmocniony przybyłym z zakładów Junkersa inż. Pohlmannem. Po przeprowadzeniu prób z pierwszym prototypem BV 222 Technisches Amt zmienił wymagania, zadając skonstruowanie łodzi latającej, która byłaby napędzana czterema wysokoprężnymi silnikami Junkers Jumo 223 o mocy 1830 kW (2500 KM) każdy. Silnik Junkers Jumo 223 był 24-cylindrową składanką czterech silników Junkers Jumo 205 napędzających jedno śmigło. Wstępny projekt przewidywał ciężar startowy samolotu na 56000 kg przy zasięgu około 6000 km. Pomimo tego, że od samego początku BV 238 przewidziany był do wojskowego zastosowania równocześnie opracowywano jego wersję cywilną pod oznaczeniem BV P. 146, która miała być przeznaczona do lotów transatlantyckich. W lipcu 1941 roku okazało się, że silniki Junkers Jumo 223 nie będą produkowane seryjnie. Zmusiło to ponownie zespół konstruktorów B&V do zmiany koncepcji samolotu. Tym razem oparto się na latającym już BV 222. Jako jednostkę napędową dla pierwszych trzech egzemplarzy przewidziano silniki Daimler-Benz DB 603 w liczbie sześciu a dla czwartej maszyny sześć silników gwiazdowych BMW 801. Aby uniknąć jak największej liczby problemów, które mogłyby się pojawić przy budowie prototypu BV 238 w zakładach Flugtechnische Fertigungsgemeins-chaftPrag {FFG) w Pradze, złożono zamówienie na wykonanie drewnianego latającego modelu tego samolotu w skali 1:3,75. Model oznaczony został FFG FG 227. Prace konstrukcyjne nad nim prowadził inż. Ludwig Karch, który przewodził zespołem czeskich techników i studentów. Maszyna mieściła dwóch członków załogi: pilota i mechanika pokładowego. W celu umożliwienia startu z lotnisk ziemnych model wyposażono w trójkołowe podwozie odrzucane po starcie. Napęd tworzyło sześć dwutaktowych silników ILO FL-2/400 o mocy 15,4 kW (21 KM) każdy. Model gotowy był dopiero w roku 1944 i otrzymał oznaczenie kodowe BG + UZ. Wysłany został następnie do E-Stetle Travemunde, gdzie odbył kilka próbnych lotów. W czasie jednego z nich po 600 metrowym rozbiegu oderwał się od lustra wody i wzniósł na wysokość 1000 m, gdzie stanęły naraz wszystkie silniki. FFG 227 kontynuował lot i szybując łagodnie wylądował bez szwanku.

Ostatni loty wykonał latem 1944 roku gdy prototyp BV 238 był już ukończony. BV 238 V1 (RO + EZ) wystartował do swojego pierwszego lotu 10 marca 1944 roku. Pilotem był jak zawsze w przypadku nowooblatywanych prototypów firmy Blohm und VoB Flugkapitan ,,Wasa" Rodig. Jako jednostkę napędową zabudowano sześć silników Daimler-Benz DB 603V o mocy startowej 1287 kW {1750 KM) każdy. Osłony silników umożliwiały łatwy dostęp do nich zarówno na ziemi jak i w powietrzu. Próby w locie wykazały dobre osiągi samolotu i już po czterech lotach można byłoby przekazać samolot do jednostki operacyjnej. W połowie roku 1944 było już jednak jasne, że również U-Bootkrieg (działania wojenne prowadzone przez niemieckie okręty podwodne) jest dla Niemiec przegrany, odpadło więc główne zadanie, dla którego konstruowany był BV 238 - współpraca z własny mi okrętami podwodnymi. Technisches Amt zarządził, również w związku z wprowadzeniem Jagernotprogramm, zaprzestanie wszelkich dalszych badań nad tym samolotem. BV 238 V1 ewakuowany został do niedużej zatoczki jeziora Schalsee koło Ratzebur-ga, gdzie mimo dobrego zamaskowania odkryty został 24 kwietnia 1945 roku przez Mustangi USAF i po ostrzelaniu z ich broni pokładowej zatonął na płytkiej wodzie zatoki. W latach 1947/48 wrak BV 238 V1 został wysadzony w powietrze, aby ułatwić jego demontaż. Pojedyncze elementy zostały dostarczone prawie rok później do Hamburga na złomowisko. Gdy 3 maja 1945 roku wojska brytyjskie zajęły zakłady w Finkenwerder trzeci prototyp znajdował się już w wysoce zaawansowanym stadium montażu, również drugi prototyp montowany w zakładach WGF w Bremen (Brema) by! już w 80% gotowy. Na deskach kreślarskich inż. Vogta powstały również wersje rozwojowe samolotu BV 238- Jedną z nich był BV 238-Land, lądowy wariant łodzi latającej zdolnej do przewiezienia 39683 kg ładunku na odległość 2000 km lub ładunku 19840 kg bomb na odległość 7000 km lub 4000 kg bomb na odległość 10000 km. Samolot ten mógł być używany również jako strategiczna maszyna rozpoznawcza zdolna do lotów nad atlantyckie wybrzeże Stanów Zjednoczonych. W początkach roku 1942 projekt ten oznaczono symbolem BV 250. Uzbrojenie obronne miało się składać z 12 działek MG 151 kalibru 20 mm umieszczonych w sześciu ruchomych wieżyczkach, jednej z przodu na grzbiecie kadłuba, drugiej w ogonie oraz czterech umieszczonych po dwie z obu stron kadłuba. Napęd stanowić miało sześć silników Daimler-Benz DB 603.

Dodane przez LukLog dnia maja 03 2006 14:34:27
0 Komentarzy � 7129 Czytań