Na początku lat trzydziestych w Niemczech rozpoczęto prace nad nowoczesnymi samolotami myśliwskimi. W firmie Arado głównym konstruktorem został inżynier Walter Reihel, który początkowo pracował w firmach Kondor i Fokker. Z jego pierwszych projektów jednomiejscowych myśliwców SD powstał w 1930 roku jednomiejscowy dwupłat Ar 64 napędzany dziewięciocylindrowym silnikiem rzędowym chłodzonym powietrzem Bristol Jupiter, produkowanym na licencji przez firmę Siemens-Halske. Mimo nie najlepszych osiągowi tradycyjne] konstrukcji Ar 64 stał się kamieniem milowym w drodze do pierwszego seryjnego myśliwca, wówczas jeszcze tajnej Luftwaffe, Arado Ar 65. Ar 65a, którego pierwszy prototyp zbudowany został w 1931 roku, oparty był na konstrukcji Ar 64; jedyną większą zmianą było zabudowanie chłodzonego cieczą dwunasto-cylindrowego silnika BMW VI o mocy 367 kW (500 KM) z możliwością jej zwiększenia podczas startu do 551 kW (750 KM). Testy przeprowadzone z trzema pierwszymi prototypami wykazały konieczność modyfikacji konstrukcji, w wyniku których w 1932 roku powstała wersja Ar 65d. Wariant ten otrzymał obniżony grzbiet kadłuba za i przed kabiną pilota oraz dodatkowe wyważenie sterów wysokości, W porównaniu z Ar 65a masa własna wzrosła z 1290 kg do 1815 kg, a masa całkowita z 1465 kg do 1905 kg, lecz mimo tego osiągi znacznie się poprawiły. W związku z tym Fliegerstab Reichswehrministerium (Sztab Lotniczy Ministerstwa Obrony Rzeszy) postanowił wdrożyć tę wersję do seryjnej produkcji. Ze względu na konieczność zamaskowania przeznaczenia tego samolotu, miał on trafić na wyposażenie tzw. RekiamefHege-rabteitung (lotniczy oddział reklamowy), który składał się z trzech eskadr {Staffel) stacjonujących w Berlinie-Staaken, Królewcu (Kónigsberg) oraz w Fiirth. Po wprowadzeniu kolejnych, tym razem drobnych modyfikacji, rozpoczęto seryjną produkcję lego samolotu, oznaczonego Arado Ar 65 E, w Warnemunde. Pierwsze samoloty otrzymała Reklame-Staf-fel w Beriinie-Staaken w roku 1933.

Samoloty te uzbrojone były w dwa karabiny maszynowe MG 17 kalibru 7,9 mm umieszczone w przedniej części kadłuba, nad silnikiem, z zapasem amunicji 500 naboi na lufę. Kadłub był konstrukcji metalowej o prostokątnym od góry zaokrąglonym przekroju, skrzydła drewniane, a usterzenie posiadało konstrukcję mieszaną.1 kwietnia 1934 roku Reklame-Staffel Berlin-Staaken przemianowano na Reklame-Staffel Mitteldeutschiand i rozbudowano stopniowo do trzech eskadr. 14 marca 1935 roku jednostka ta oficjalnie nazwana została Jagdgeschwader 132 (późniejszy JG 2). Jednak już od lipca 1934 roku rozpoczęło się jej przezbrajanie na samoloty Heinkel He 51. Ostatnie Ar 65 opuściły JG 132 do końca 1935 roku i trafiły jako myśliwce szkolne do DVS Jagdfliegerschule w Schleissheim oraz przejściowo na wyposażenie pierwszej jednostki bombowców nurkujących Luftwaffe-Fliegergruppe Schwerin późniejszy l./StG 162. Produkcja niewielkich ilości Ar 65 jako szkolnego samolotu myśliwskiego trwała do początku roku 1936. ostatnim wariantem był Ar 65 F, różniący się tylko drobnymi szczegółami wyposażenia i większą o 40 kg masą własną.

Dodane przez LukLog dnia maja 03 2006 13:55:28
0 Komentarzy � 4512 Czytań