Opis bezpośrednich przygotowań Niemiec do uderzenia na ZSRR zacznę od zacytowania Adolfa Hitlera."Angielska kontrpropaganda opiera się na nadziejach uzyskania pomocy z Rosji i Ameryki. Nadzieją Anglii jest Rosja i Ameryka. Jeśli runą te nadzieje na Rosję, odpadnie również Ameryka, ponieważ klęska Rosji spowoduje niebywały wzrost potęgi Japonii we wschodniej Azji. Rosja jest wszechazjatyckim mieczem Anglii i Ameryki przeciwko Japonii."
Fragment tego przemówienia jasno daje do zrozumienia główne przyczyny ataku na wschód. Oczywiste jest, że powody można by mnożyć, dlatego też poświęciłem temu oddzielny rozdział. Wracając do sedna tego tekstu. Hitler już w lipcu 1940 roku zrozumiał, że Anglii nie da się pokonać bez wcześniejszego rozbicia Rosji. Rozumowanie to doprowadziło Fuhrera do następującej konkluzji:
"W tej konfrontacji Rosja musi być zlikwidowana. Wiosną 1941 roku. Im szybciej rozbijemy Rosję, tym lepiej. Operacja będzie miała sens tylko wówczas, jeśli za jednym zamachem rozbijemy państwo. Samo zdobycie części terytorium jest niewystarczające. Wstrzymanie działań zimą niewskazane. Toteż lepiej zaczekać, podtrzymując jednakże stanowczo decyzję zniszczenia Rosji. Jest to także niezbędne ze względu na sytuację na Morzu Bałtyckim. Obecność drugiego wielkiego mocarstwa na Morzu Bałtyckim jest nie do zniesienia. Cel - zniszczenie sił żywotnych Rosji. Kampania dzieli się na 1. Uderzenie na Kijów, wyjście nad Dniepr, lotnictwo niszczy przeprawy, Odessa 2. Uderzenie przez kraje bałtyckie w kierunku na Moskwę. Później dwustronne uderzenie oskrzydlające z północy i z południa."

W dalszej części swojego przemówienia Hitler jako datę rozpoczęcia operacji podaje maj 1941 roku. Jak wiadomo data ta zostaje przesunięta ze względu na interwencję na Bałkanach. Plan ataku od początku wywołał duży sprzeciw wśród generalicji. Mimo to sztab generalny do grudnia 1940 roku opracował plan ataku oznaczony kryptonimem Fall Barbarossa. Hitler zakładał powrót do planów inwazji na Anglię zaraz po pokonaniu Rosji, czyli w roku 1942. Fuhrer chciał wcielić do Niemiec Ukrainę, Białoruś i kraje bałtyckie. Finlandii miały przypaść terytoria aż do Morza Białego. W tym okresie wojny front zachodni traktowany był jako front martwy. Plan przygotowań ataku na ZSRR był pilnie strzeżoną tajemnicą.

Decyzja ofensywy na wschód stanowiła zaskoczenie dla wielu generałów. W ramach przygotowań do ataku rozpoczęto stopniowe przyrzucanie wojsk stacjonujących w Niemczech i we Francji do Polski i Rumunii. Spotkało się to z protestem władz radzieckich, które uznały to za zagrożenie swych granic. Niemcy przerzuty wojsk tłumaczyli chęcią ochrony swych wojsk przed nalotami brytyjskimi. 30 marca 1941 roku odbyła się narada generałów biorących udział w realizacji Fall Barbarossa. Jak podaje generał Halder Hitler tłumaczył powody dla których podjął decyzję o ataku. W dalszej części swojej przemowy Fuhrer zwrócił uwagę na potęgę militarną, jaką jest ZSRR. Mówił, że Rosja ma ogromne ilości sprzętu wojskowego. Wzywał do zniszczenia komisarzy i inteligencji komunistycznej. W swych wywodach Hitler popełnił jeden błąd. Nie wziął pod uwagę, iż Rosjanie zdołają się wycofać. Liczył na to, że zmasowany atak lotnictwa i wojsk pancernych doprowadzi do całkowitego zniszczenia sił radzieckich. Wyliczył, iż do okupacji zajętego terenu wystarczy 50 - 60 dywizji. Dla ich żołnierzy przewidziane było zimowe umundurowanie. Reszta wojsk po zakończeniu okupacji miała zostać wycofana do Europy Zachodniej. Żołnierze ci nie byli bran pod uwagę przy ustalaniu ilości ekwipunku potrzebnego armii na zimę. Miał nadzieję na zakończenie ofensywy do jesieni 1941 roku. W czerwcu 1941 roku armia lądowa liczyła 3.800.000 żołnierzy, siły lotnicze 1.600.000 ludzi, marynarka wojenna 404.000 żołnierzy i Waffen SS 150.000 żołnierzy. Armia lądowa dysponowała 214 dywizjami, wśród których było 21 dywizji pancernych i 14 zmotoryzowanych.

Dywizje te wyposażone były w ponad 5.000 czołgów. Lotnictwo Rzeszy liczyło ponad 10.000 samolotów. Niemcy panowały nad Europą i prowadziły walki w Afryce Północnej. Spośród tego potencjału do realizacji planu Barbarossa wydzielono 153 dywizje. Były one stopniowo koncentrowane w trzy grupy armijne stacjonujące w Prusach Wschodnich, w Polsce oraz w Rumunii. Do ataku na ZSRR rzucono 4.600.000 ludzi z których 3.300.000 należało do armii lądowej, 1.200.000 do formacji lotniczych zaś 100.000 do marynarki. Jeśli chodzi o wyposażenie armia ta uzbrojona była w około 4.000 czołgów i dział pancernych, 3.900 samolotów, 40.407 dział i miotaczy min. Niemców wspomagali ich sojusznicy. wartość bojowa ich jednostek była znikoma. Jednak ogółem wojska fińskie, rumuńskie, słowackie, węgierskie liczyły 40 dywizji i 913 samolotów. Głównodowodzącym tych sił był sam Adolf Hitler, który by być bliżej frontu rozkazał budowę Kwatery Głównej w Prusach Wschodnich w dzisiejszej Gierłoży koło Kętrzyna. Powstał tam ogromny kompleks bunkrów, które miały być schronieniem dla elity władzy Trzeciej Rzeszy. Hitler działał przy pomocy Dowództwa Naczelnego z marszałkiem Keitelem na czele. Jednak faktycznie i tak ostateczna decyzja należała tylko do Fuhrera. Jak już wspomniałem wcześniej wojska zostały podzielone na trzy grupy operacyjne. W dniu 14 czerwca Hitler przeprowadził odprawy z dowódcami grup armijnych i dowódcami biorącymi udział w kampanii. Fuhrer ubolewał nad tym iż Anglia wolała porozumieć się z ZSRR niż z Rzeszą. Jak wspomina Below Hitler uznał, że Armia Czerwona dysponuje przewagą jeśli chodzi o ilości sprzętu, z kolei Wehrmacht jest lepszy jakościowo. Choć do końca część generalicji nie była przekonana, co do podjęcia ryzyka walk na dwóch frontach, dyskusji nie było, decyzje już zapadły teraz pozostało jedynie ich wykonanie. Ostatnie przygotowania polegały na maksymalnym podciągnięciu samolotów bombowych pod granicę. Chodziło o jak największe zaskoczenie. Samoloty miały wystartować wcześniej i zrzucić bomby na ustalone celedokładnie w tym samym czasie, kiedy wojska lądowe rozpoczną walki graniczne. Ostateczne przygotowania zakończone zostały do 17 czerwca. Dowódcom pozostało kilka dni na sprawdzenie stanu faktycznego. Spowodowało to, że w kilku wypadkach zorientowani w planie niemieccy żołnierze dezerterowali i przedostawali się przez granicę, zdradzali plany i przechodzili na stronę Armii Czerwonej. Nie miało to jednak dużego znaczenia dla ofensywy niemieckiej. Hitler 21 czerwca wygłosił odezwę do narodu. Poinformował w niej o rozpoczęciu działań wojennych przeciwko ZSRR. Wojnę tą nazwał wojną prewencyjną. W ten sposób rozpoczęła się największa ofensywa wojsk w dziejach ludzkości.